Paganisme en de medemens: hoe zit dat?

Een stelling of thema om met elkaar van gedachten over te wisselen.
Plaats reactie
Galeswintha
Berichten: 300
Lid geworden op: 09-04-2010 23:48

Paganisme en de medemens: hoe zit dat?

Bericht door Galeswintha » 14-06-2011 23:14

Binnen het paganisme staat men vaak stil bij de cycli van de natuur en is het vaak wenselijk om respect te hebben voor de aarde, maar hoe zit dat nu eigenlijk met respect hebben voor je medemens? Zou het paganisme daar een grotere nadruk op moeten leggen? Is het binnen het paganisme een ondergeschoven kindje of juist helemaal niet? Is er binnen het paganisme eigenlijk wel voldoende aandacht voor de medemens?

Daturae
Berichten: 663
Lid geworden op: 07-04-2010 22:30

Bericht door Daturae » 18-06-2011 19:58

Ik denk dat respect voor elkaar een gegeven is dat elk mens behoort te hebben. Vele religies haken daarop in, zijn er vaak uit voortgekomen om basisregels te vormen voor een gemeenschap, omdat de wereld anders onleefbaar is.
'Heb je naaste lief als jezelf' zeggen christenen en 'goed doen jegens de ander' is een van de pilaren van de islam. Nu hebben wicca's geen boekenreligie, dus veel geschreven is er niet aan wetten en regels, maar met een beetje goede wil komt: 'Doe wat je wilt, mits je niets en niemand schaadt' dan nog een beetje in de buurt.
Hoe je het ook kunt benaderen: de mens is onderdeel van de natuur, heb je respect voor de natuur, dan dus ook voor je medemens en jezelf.

Maar dan jouw vraag: hebben we als paganisten/ heksen wel genoeg aandacht voor onze medemens? Veel boeken gaan in de eerste plaats over jezelf verkennen en ontplooien. In die zin aansluitend bij de new age rage van eerst jezelf, dan de rest... Of is het: verbeter de wereld, begin bij jezelf?

Of past hekserij ons juist zo goed, omdat het past in onze steeds individualistischer wordende wereld?

BB, Daturae
Blessed Be, Daturae

Alu
Berichten: 16
Lid geworden op: 19-01-2011 15:52

Bericht door Alu » 19-06-2011 09:08

Aandacht voor het individu en persoonlijke ontwikkeling behoren tot de tijdsgeest van nu. De vraag is of dit in paganisme/heidendom terug te vinden is of dat de stroming als geheel met als z'n onderstromingen door mensen naar hun eigen beeld in het hier en nu gevormd word. Dat laatste is is zeker ook een heel gezonde instelling :P Naast het feit dat in mijn ogen alle paganistische stromingen moderne bedenksels zijn met mogelijke wortels in het verleden, maar veelal voornamelijk inspiratie uit het verleden.

Als asatu'ers komt de nadruk op persoonlijke ontwikkeling mij vreemd over. Binnen het germaanse veld is de gemeenschap, de familie belangrijk. Zeker is er ook een sterk individualistische inslag, maar ik merk toch een duidelijk verschil met andere stromingen op meerdere punten.

Menno
Berichten: 266
Lid geworden op: 09-04-2010 23:56

Bericht door Menno » 20-06-2011 00:11

Het is eigenlijk heel raar dat mensen steeds beweren dat de Wicca maar één regel heeft: "doe zo je wil mits je niemand schaad". Het klopt niet, want in de Wicca heb je natuurlijk ook de "opdracht van de Godin". Daarin staan meerdere leefregels opgesomd zoals bijvoorbeeld: "mijn wet is liefde voor al wat leeft" en ook de oproep om mededogen te hebben. Het lijkt me zo klaar als een klontje dat je daaruit helder kunt halen hoe je met je medemensen dient om te gaan. Persoonlijk denk ik wel eens dat sommige wicca's die Oproep van de Godin maar liever vergeten want ze oogt nu eenmaal een stuk minder vrijblijvender dan de Rede.
Overigens is de Rede helemaal niet zo vrijblijvend. Want wanneer schaad ik iemand? We kunnen het er vlug over eens zijn dat ik iemand schaad als ik diegene op z'n smoel ram omdat z'n kop me niet aanstaat. Maar wat als ik zie dat iemand hulp nodig heeft en me daar niets van aantrek en gewoon doorloop? Wat als iemand mij om hulp vraagt en ik botweg weiger? Zelfs als ik weet dat diegene daar heel veel schade door oploopt? Er zijn dan altijd van die mensen die het concept van mededogen niet (willen) begrijpen en dan beginnen te balken dat diegene dan daardoor een les kan leren. Uiteraard komt dit voor hun ook het beste uit. Ze hoeven geen poot uit te steken en kunnen hun eigen egoisme met een leuk lijkend sausje van spiritualiteit bedekken.
Maar terug naar de Opdracht van de Godin en de Rede, ik zie die als elkaar complementerend. De opdracht geeft als het ware enige invulling aan de Rede. En als je die goed leest dan zie je dat je daarin wordt opgeroepen tot zowel een ontwikkeling van jezelf alswel tot het goed zijn voor je medeschepsels. Uiteraard wordt niet alles voorgekauwd in duizend en één wetten. Zoiets werkt ook niet want voor iedere wet kan je wel weer een uitzondering bedenken. Mijn ervaring is dat je met de Rede én de Opdracht van de Godin een heel goed richtsnoer in handen hebt voor je morele verantwoordelijkheden.

Sherida
Berichten: 28
Lid geworden op: 02-01-2011 13:45

Bericht door Sherida » 20-06-2011 22:44

Mee eens. En om dan ook nog even terug te grijpen op het 'heb uw naaste lief' uit de bijbel: er staat 'heb uw naaste lief gelijk uzelf'. Als je jezelf niet lief hebt, kun je ook een ander niet liefhebben. Ik denk dat dat in de Wicca net zo goed opgaat: Jezelf leren kennen om anderen te leren kennen en te kunnen helpen. :roll:
Net als je het "doe wat je wilt, mits je een anders niet schaadt" vanuit jezelf bekijkt en het bijbelse "(ver)oordeel niet of gij zult zelf veroordeeld worden" gezien vanuit een andere persoon. Uiteindelijk komt het op hetzelfde neer, maar met een ander sausje (om het maar even oneerbiedig met toch met de beste bedoelingen te zeggen).
Waar een wil is, ben ik weg!

Galeswintha
Berichten: 300
Lid geworden op: 09-04-2010 23:48

Bericht door Galeswintha » 22-06-2011 15:10

Ik denk dat het vooral vanuit jezelf moet komen. Het voelt niet goed als ik iemand zou laten barsten die hulp nodig heeft. Dan zou er iets aan mijn geweten gaan knagen. Aan de andere kant heb ik in het verleden ook wel eens mensen moeten loslaten die zo in hun eigen proces zaten dat mijn hulp niet mocht baten. Die wilden geen hulp maar een container waar ze hun ellende in uit konden storten. Als het dan te kostte gaat van je eigen gezondheid is het beter om zo'n persoon, hoe hard het ook over kan komen, te laten gaan. En ja, misschien is dat dan wel voor altijd. Dit klinkt dan weer individualistisch, maar er is ook nog zoiets als zelfbehoud. Je hoeft jezelf m.i. niet volledig weg te cijferen. Er is ook geen religie die dat bij mij zou kunnen afdwingen. Persoonlijk geloof ik dat een ieder op aarde hier een leerproces doormaakt. Soms kun je een tijdje samen met iemand oplopen op een pad, maar er kan een tijd komen dat een ieder weer zijn eigen weg vervolgt. Dit kan volledig vanzelf gaan, zelfs zonder dat je er zelf om vraagt.

Regels voor omgang met anderen, binnen veel religies te vinden, zijn m.i. goed om een kader te scheppen. Kan men zich daarin vinden dan worden ze nageleefd. Naar regels moet m.i. wel kritisch worden gekeken. Er moet over gepraat kunnen worden, want van het alleen maar dogmatisch opvolgen van regels is nog nooit iemand wijzer geworden.

Naast alle regels heb je als mens een geweten, en als sociale wezens zullen we het hulp bieden aan een ander, het er zijn voor een ander, m.i. van nature in ons hebben. Als mens hebben we het, evolutionair gezien, mede kunnen overleven door samenwerking en zorg voor elkaar. Dus binnen het paganisme, als natuurreligie, zal hier zeker aandacht voor zijn. Er zullen best paganisten zijn die alleen op zichzelf zijn gericht, maar of die het uiteindelijk redden op hun onbewoonde eilandje betwijfel ik...

Menno
Berichten: 266
Lid geworden op: 09-04-2010 23:56

Bericht door Menno » 22-06-2011 23:08

Uiteraard is het zo dat je inderdaad jezelf niet altijd hoeft weg te cijferen. Dat kan ook niet want dan ben je binnen de kortste keren zelf hulpbehoevend. Bovendien is hulp precies dat wat het zegt, iemand helpen met een probleem. Het is en blijft wel diegene zijn/haar probleem. Het is goed om dat voor ogen te houden want anders ga je straks je eigen oplossingen leggen op iemand anders zijn probleem. En dat kunnen best wel eens oplossingen zijn waar diegene helemaal niet blij van wordt. Iemand moet zelf het probleem aanpakken en daarbij kun je ondersteunen. Met luisteren, met advies, soms met materiële zaken en soms ook gewoon door er te zijn en een arm om iemands schouder te leggen.
Echter, als iemand zulke problemen heeft als degenen die Galeswintha hierboven beschrijft dan kun je op een gegeven moment alleen maar concluderen dat professionele hulp geboden is. Als mensen zich van dat advies dan niks aantrekken en constant door blijven gaan dan rest je niks anders dan daaruit de conclusie te trekken dat diegene eigenlijk niet geholpen wil worden. En dat is natuurlijk een eigen keus en vrijheid maar dan ook niet steeds om hulp en aandacht vragen. Gebeurt dat toch dan is het inderdaad tijd om los te laten.

BB,

Menno

Daturae
Berichten: 663
Lid geworden op: 07-04-2010 22:30

Bericht door Daturae » 18-07-2011 21:19

Misschien zijn we al dan niet terecht wel wat al te huiverig geworden iemand te helpen. En wat is helpen? Gewoon eens een keer goed naar iemand luisteren kan ook helpen, of iemand een beetje coachen om zo zijn eigen problemen cq oplossingen in te zien. Daadwerkelijk íngrijpen in iemands leven vind ik ook triggy, simpelweg omdat het vaak niet veel uithaalt als degene die geholpen wordt, niet geholpen wil worden.
En toch... laten al onze redenaties ons hart niet in de weg staan om mensen die hulp behoeven te helpen.

Blessed Be, Daturae
Blessed Be, Daturae

Plaats reactie