Het is zomaar ergens op een heksencafé. De dame naast mij heeft zichzelf net voorgesteld onder haar exotisch klinkende heksennaam. "Ik ben priesteres" :ze zegt het met de voldane air van de pas afgestudeerde medicus die tot chef de kliniek is benoemd. "Euh, je bedoelt dat je bent ingewijd in een traditionele coven?": probeer ik. Haar bovenlip krult op van pure minachting en een meewarig lachje is mijn deel. "Nee hoor, dat soort dingen heb ik niet nodig": antwoord ze met een intonatie alsof ik iets heel doms heb gevraagd. "Oh, aha wat voor opleiding of ervaring heb je dan dat je priesteres bent?": probeer ik. Haar gezicht vertrekt van ergernis: "Ik ben het gewoon, al die dingen heb je niet nodig, je bent gewoon priesteres als je besluit dat te zijn!" Ze zegt het zo beslist alsof ze niet kan geloven dat iemand dáár nog vragen bij heeft. Haar vriendin knikt instemmend en voegt mij toe dat "iedereen dat zelf moet weten en dat als iemand zich priesteres voelt iemand dat zelf moet weten". Op mijn vraag hoe ze dan invulling geeft aan haar "priesteres" zijn krijg ik niet eens meer een antwoord.
Het valt mij altijd weer op dat mensen het heel normaal vinden dat je voordat je jezelf dominee mag noemen je eerst een studie van 4 jaar aan de universiteit moet hebben doorlopen. Ook wordt verwacht dat je, als je bijvoorbeeld als psychotherapeut aan de slag wil gaan je eerst een behoorlijke opleiding moet volgen. Zelfs de automonteur moet de benodigde papieren (of aantoonbare ervaring) hebben wil hij of zij serieus worden genomen als monteur. Maar blijkbaar geldt dit niet als men zich priesteres of priester wil noemen in paganland.
Het zal wel aan mij liggen maar als iemand zich priester of priesteres noemt dan verwacht ik daar iets bij. Priester of priesteres zijn betekent voor mij het begeleiden van anderen op hun spirituele/religieuze pad. Het betekent voor mij ook mensen helpen en bijstaan bij de "grote momenten" in het leven zoals geboorte, huwelijk en dood. En om dat goed te doen heb je nu eenmaal een bepaalde bagage nodig, zowel religieus als praktisch. Dit is zo bij alle andere religies, dus waarom zou het er in paganland anders aan toe gaan?
Nou, blijkbaar wel dus. Meestal krijg ik, als ik dit soort vragen stel, onmiddellijk de opmerking dat "dit mijn mening is en dat een ander daar anders over denkt!" Op de vraag hoe men dan de invulling ziet van het priesterschap krijg ik of geen antwoord of het nietszeggende: "het is een gevoel".
Wel ik heb ook een gevoel, namelijk het gevoel dat men zich graag met gewichtige veren wil tooien zonder dat men daar ook maar iets voor hoeft te doen. Het klinkt natuurlijk heerlijk verheven: "ik ben priesteres/priester". En iedereen die daar vragen bij stelt is een bekrompen aarde-type die spiritueel nog lang niet zover is als voorgenoemde nieuwbakken "priester(es)". En daarmee kan dan ook alle kritiek meteen worden bezworen. De mensen die de kritische vragen stellen zijn immers zonder uitzondering spiritueel bekrompenen die respectloos hun mening aan een ander willen opdringen. Of nog erger, ze willen macht (nog zo'n dooddoener).
Meestal vinden paganisten dat er veel wijsheid te vinden is in sprookjes. Bij bovengenoemde situatie komt bij mij het sprookje van "De nieuwe kleren van de keizer" in mijn gedachten.
Priesteres
-
Galeswintha
- Berichten: 300
- Lid geworden op: 09-04-2010 23:48
Bescheidenheid siert de mens denk ik altijd maar. Ik vind het vreemd als iemand zich in het begin al voorstelt met de benaming 'priesteres'. De stelling van een tijdje terug over 'respect eisen' komt bij mij weer voor de geest. Respect kun je verdienen door je houding, je ervaring, en of je er bijv. voor iemand bent als dat nodig is en je krijgt het niet door op jezelf een labeltje te plakken, in dit geval dan 'priesteres'. Wat is haar doel om zichzelf priesteres te noemen? Bij mij rijzen dan ook de vragen: 'Wat maakt jou tot priesteres?, Wat doe je dan?, Ben je ingewijd?, Heb je jezelf ingewijd?.' Zonder uitleg wordt het een leeg en vaag begrip. Ik denk dat als je jezelf zo noemt je dat moet kunnen motiveren of dat je in ieder geval dergelijke vragen om nadere uitleg kunt verwachten. Ik schilder hier thuis ook wel eens een deurtje, maar daarom ben ik nog geen schilder.
-
Gast
-
Menno
- Berichten: 266
- Lid geworden op: 09-04-2010 23:56
Vaak wordt dan gesteld dat iemand daar vrij in is, dat het geen beschermde titel is, dat mensen er wel een reden voor zullen hebben om zich zo te noemen (we moeten en zullen immers altijd overal respect voor hebben zelfs al is het nog zo absurd, nietwaar? 
)
Tja , iemand heeft altijd een reden om iets te doen. Aan iemands handelen ligt altijd een motief ten grondslag. En ik vraag dus ook altijd wat iemands motivatie is om zichzelf als priester(es) te bestempelen. Uiteraard is het geen beschermde titel zoals bijvoorbeeld drs. of ing. maar je impliceert met de aanduiding priester(es) wel degelijk iets. Volgens Van Dale is een priester(es) een: "ambtelijk dienaar in een eredienst" en volgens Wikipedia: "een tussenpersoon tussen God (Goden) en de mensen. Het woord is afgeleid van het presbuteros dat oudste (van de gemeente) of ouderling betekent". Dus als je jezelf tooit met die term stel je daarmee dat je in dienst bent van een religieuze gemeenschap. Dat je er bent om mensen te helpen met de religieuze vragen die ze hebben. Dat je bereid bent om de leden van die gemeenschap desgevraagd bij te staan in de cruciale momenten in het leven zoals geboorte, huwelijk en dood. En omdat goed te doen heb je uiteraard een bepaalde bagage aan kennis en ervaring nodig.
Wil iemand dit niet omdat zoiets teveel verantwoordelijkheid is of omdat iemand zich daar niet toe geroepen voelt dan is dat natuurlijk prima. Alleen waarom zou je je dan tooien met de aanduiding priester(es)? Wat is dan de "goede" reden die iemand daarvoor heeft? Ik heb daar nou nog nooit een antwoord op gekregen.
BB,
Menno
)Tja , iemand heeft altijd een reden om iets te doen. Aan iemands handelen ligt altijd een motief ten grondslag. En ik vraag dus ook altijd wat iemands motivatie is om zichzelf als priester(es) te bestempelen. Uiteraard is het geen beschermde titel zoals bijvoorbeeld drs. of ing. maar je impliceert met de aanduiding priester(es) wel degelijk iets. Volgens Van Dale is een priester(es) een: "ambtelijk dienaar in een eredienst" en volgens Wikipedia: "een tussenpersoon tussen God (Goden) en de mensen. Het woord is afgeleid van het presbuteros dat oudste (van de gemeente) of ouderling betekent". Dus als je jezelf tooit met die term stel je daarmee dat je in dienst bent van een religieuze gemeenschap. Dat je er bent om mensen te helpen met de religieuze vragen die ze hebben. Dat je bereid bent om de leden van die gemeenschap desgevraagd bij te staan in de cruciale momenten in het leven zoals geboorte, huwelijk en dood. En omdat goed te doen heb je uiteraard een bepaalde bagage aan kennis en ervaring nodig.
Wil iemand dit niet omdat zoiets teveel verantwoordelijkheid is of omdat iemand zich daar niet toe geroepen voelt dan is dat natuurlijk prima. Alleen waarom zou je je dan tooien met de aanduiding priester(es)? Wat is dan de "goede" reden die iemand daarvoor heeft? Ik heb daar nou nog nooit een antwoord op gekregen.
BB,
Menno
-
Galeswintha
- Berichten: 300
- Lid geworden op: 09-04-2010 23:48
Als iemand zich priesteres noemt zonder zichzelf te (willen) motiveren kunnen er m.i. een aantal zaken aan de hand zijn: 1. De persoon wil er een bepaalde status mee verkrijgen, wil dat mensen tegen haar opkijken, misschien zelfs om zieltjes te winnen en om persoonlijke macht te verkrijgen bij mensen die er vatbaar voor zijn. 2. Gevoelsmatig voelt ze zich 'priesteres' maar ze weet eigenlijk helemaal niet wat de term 'priesteres' betekent en inhoudt. Hoogstwaarschijnlijk zal de term 'priesteres' haar een euforisch gevoel geven en dat kan prettig aanvoelen.
Als je je zo noemt, zonder verdere uitleg te geven, en om bewust macht te verkrijgen over een ander dan vind ik dat gevaarlijk. Noem je je 'gevoelsmatig' zo, zonder je te (willen) motiveren, dan zegt mij dat niet zoveel. Het zal dan wel een hele persoonlijke, verheven beleving zijn wat mijn verstand ver te boven gaat.
Ik denk wel dat men de betekenis van de term priester(es) serieus zou moeten nemen voordat het een zweverig, onduidelijk en ondefinieerbaar begrip wordt en daarmee ook onduidelijke, zweverige en ondefinieerbare mensen aantrekt. Anders weet straks niemand meer waar het over gaat. 8)
Als je je zo noemt, zonder verdere uitleg te geven, en om bewust macht te verkrijgen over een ander dan vind ik dat gevaarlijk. Noem je je 'gevoelsmatig' zo, zonder je te (willen) motiveren, dan zegt mij dat niet zoveel. Het zal dan wel een hele persoonlijke, verheven beleving zijn wat mijn verstand ver te boven gaat.
Ik denk wel dat men de betekenis van de term priester(es) serieus zou moeten nemen voordat het een zweverig, onduidelijk en ondefinieerbaar begrip wordt en daarmee ook onduidelijke, zweverige en ondefinieerbare mensen aantrekt. Anders weet straks niemand meer waar het over gaat. 8)
-
Moderator
- Berichten: 54
- Lid geworden op: 07-04-2010 20:52
priesteres
Zonder iets aan de inhoud van je stuk van te doen, een kleine correctie is hier op zijn plaats. Dominee is geen beschermde titel: iedereen mag zich dominee noemen. Dit zie je ook veel bij evangelische kerken. Omdat het paganisme geen officiële opleiding kent is iedereen vrij zich priesteres te noemen, hoe mager de basis ook is (zoals in het genoemde geval).
Met vriendelijke groeten,
de moderator.
de moderator.
-
Menno
- Berichten: 266
- Lid geworden op: 09-04-2010 23:56
Re: priesteres
Toch is het bij de meeste kerken zo dat iemand die zich dominee noemt ook daadwerkelijk theologie heeft gestudeerd. Mensen die dat niet hebben gedaan worden vaak voorganger (of iets dergelijks) genoemd. Men sprak vroeger in zo'n geval wel eens van een "blikken dominee".Moderator schreef:Zonder iets aan de inhoud van je stuk van te doen, een kleine correctie is hier op zijn plaats. Dominee is geen beschermde titel: iedereen mag zich dominee noemen. Dit zie je ook veel bij evangelische kerken. Omdat het paganisme geen officiële opleiding kent is iedereen vrij zich priesteres te noemen, hoe mager de basis ook is (zoals in het genoemde geval).
BB,
Menno
-
Daturae
- Berichten: 663
- Lid geworden op: 07-04-2010 22:30
Haha, haal dat vroeger maar weg, noemt men nog steeds een blikken dominee!
Wat je aansnijdt Menno, is iets waar denk ik heel de wicca een beetje aan lijdt en wat haar juist ook weer groot maakt. Ik bedoel: het is prachtig dat er maar 1 wet is, 'doe wat je wilt ,mits je niets of niemand schaadt', maar dat maakt het er verder niet gemakkelijker op. De vrijheid (en het lijkt wel opvoeding!) roept steeds de discussie van hiërarchie, kennis, kennisoverdracht, scholing, en tornen en twijfelen aan dat alles op.
Binnen al die wirwar is het fijn dat er hier en daar wat richtingaanwijzers in het veld staan. Met een titel, een onderscheiding, inwijding of graad leg je m.i. een stevige basis waarop een ander kan voortbouwen (leerling-gezel-meester).
Iets andere orde van grootte wellicht, maar: ik zou net zomin zomaar bij iemand in de heksenleer gaan die het 'van opoe is komen aanwaaien' als dat ik bij een chirurg onder het mes zou gaan die me vlak voor de narcose nog toefluistert: ik heb het vak van mijn vader, die was paardenslachter...
BB, Daturae
Wat je aansnijdt Menno, is iets waar denk ik heel de wicca een beetje aan lijdt en wat haar juist ook weer groot maakt. Ik bedoel: het is prachtig dat er maar 1 wet is, 'doe wat je wilt ,mits je niets of niemand schaadt', maar dat maakt het er verder niet gemakkelijker op. De vrijheid (en het lijkt wel opvoeding!) roept steeds de discussie van hiërarchie, kennis, kennisoverdracht, scholing, en tornen en twijfelen aan dat alles op.
Binnen al die wirwar is het fijn dat er hier en daar wat richtingaanwijzers in het veld staan. Met een titel, een onderscheiding, inwijding of graad leg je m.i. een stevige basis waarop een ander kan voortbouwen (leerling-gezel-meester).
Iets andere orde van grootte wellicht, maar: ik zou net zomin zomaar bij iemand in de heksenleer gaan die het 'van opoe is komen aanwaaien' als dat ik bij een chirurg onder het mes zou gaan die me vlak voor de narcose nog toefluistert: ik heb het vak van mijn vader, die was paardenslachter...
BB, Daturae
Blessed Be, Daturae
-
Galeswintha
- Berichten: 300
- Lid geworden op: 09-04-2010 23:48
En is het ook niet zo dat de mensen die het juist niet zo naar buiten schreeuwen, en het ego binnen de perken houden, niet de beste leermeesters zijn?
Ook een leermeester is nooit uitgeleerd en kan/wil zelfs van z'n leerling leren. Mensen die zichzelf zo op een troon zetten zonder zich te kunnen/willen motiveren neem ik al helemaal niet serieus.
Ook een leermeester is nooit uitgeleerd en kan/wil zelfs van z'n leerling leren. Mensen die zichzelf zo op een troon zetten zonder zich te kunnen/willen motiveren neem ik al helemaal niet serieus.
-
Gast